18 november 2019 – Eenigenburg

Op een bankje

Het was een bankje

Zoals je zoveel bankjes hebt

Een bankje op de dijk :

Meestal een speelbal van de wind

Mikpunt van zon en regen

Hoekig skelet tegen loodgrijze luchten

Decorstuk in een dramatisch leeg landschap

Er was sporadisch een passant

Maar meestal bleef het bij passeren

Sóms alleen….

Soms was er verlangen naar zo’n bankje

Om even te zitten, te rusten,

te fourageren, te overpeinzen,

het landschap in ogenschouw te nemen.

Het was een bankje

Zoals je zoveel bankjes hebt

Soms was er een zekere schrijver.

Hij had het op dat bankje gemunt

Hij liet er zijn gedachten stromen

Hij vond er soms woorden

die hij elders niet vond

Hij zette ze thuis op papier

Om ze het eeuwige leven te geven

Ooit heb ik wat van zijn woorden van het papier gepikt

En teruggebracht naar het bankje

Om de woorden te eren

Om het bankje te eren

Om het landschap te eren

Om de passanten hun vaart

iets te laten minderen voor een goede gedachte

Toen ging de schrijver dood

De woordenstroom stokte

Het bankje werd nooit meer de oude

Het werd het bankje waar de schrijver

op gezeten had

Het moest vervangen voor een nieuw

Het moest een monument

Het was een bankje

Zoals je zoveel bankjes hebt

Nu is het weggehaald

Hoe een bankje op de dijk een “Joostbankje”, een “bankje van Joost”, een bankje van Zwagerman en een bankje van derden werd lees je in eerdere blogs :
Deel1.
Deel2.
Deel3. 
Deel4.
Deel5.