Westfriese Omringdijksait

Dijkbankjesfeuilleton Deel 5 : “Joostbankje revisited”

Ze waren laatst weer even “Banksy’s”, de leden van de graffiticommissie van cultuurclub de Westfriese Deurloupers, toen ze de tekst op het bankje van Joost hebben gereviseerd. Gebruik makend van de oorspronkelijke mallen hebben ze de tekst opnieuw opgespoten. Als kroon op het werk is er volgens de eigentijdse stencil-technique ook nog een silhouet van Joost aan toegevoegd.

Het oorspronkelijke tekstwerk dateerde alweer van 2010. Vijf jaar later maakte schrijver Joost Zwagerman een eind aan zijn leven en kreeg het bankje op de Westfriese Omringdijk ineens de monumentenstatus. Althans, zo kwam het wel eens in het nieuws. In werkelijkheid ging/gaat het om een buitengewoon krakkemikkig bankje, dat vooral in grote eenzaamheid een gevecht levert met weergoden en de tand des tijds. Eigenlijk een mooi gegeven. Wij zouden de inkt van de inmiddels moeilijk leesbare tekst dan ook graag verder zien verkruimelen en de woorden langzaam verstommen in de wind, ware het niet dat er alle reden was om het monument nog een keer up te pimpen : Een verhuizing van een van de Deurloupers bracht uit de krochten van de Deurlouperbiep (dat is de verzamelde literaire collectie van alle Deurloupers) dezer dagen een uniek manuscript boven water:

Het zal in 1976 geweest zijn dat Joost Zwagerman in de laatste klas van zijn Alkmaarse basisschool de tekst voor het eindtoneelstuk voor zijn rekening nam: Het Grote Paus Johannesprobleem. Achteraf een bijzondere krachttoer voor een twaalfjarige en zeer speciaal ook met de kennis die we nu hebben. Het was echter op z’n zachtst gezegd een teleurstelling voor zijn klasgenoten, die zich hadden verheugd op een hilarische musical uit de koker van Benny Vreden, met zang, dans, flamboyante verkleedpartijen en open en dichtslaande deuren. Dat had Joost Zwagerman anders gezien. En onze eigen Deurlouperzuster moest zich op het hoogtepunt van haar lagere-school carrière daarom tevreden stellen met een grijze rol in een duister toneelstuk van een klasgenootje.

Dat verdient een krakkemikkig herdenkingsbankje !

Hoe een dijkbankje een “Joostbankje”, een “bankje van Joost” en tenslotte een bankje van Zwagerman werd lees je in eerdere blogs :
Deel1.
Deel2.
Deel3. 
Deel4.

2 gedachtes aan “Dijkbankjesfeuilleton Deel 5 : “Joostbankje revisited”

  1. Daikzuster

    En zo is het, het toneelstuk heeft na een dikke 40 jaar in een doos te hebben doorgebracht het licht weer gezien en dit licht geeft een totaal andere kijk op het destijds ” teleurstellende” toneelstuk: wat had die Joost toen al een talent!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.